ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

270) Τις φημισμένες νύχτες μου, λίγο μετά την έξοδο από το σπίτι, επιστρέφω για να επιβεβαιώσω την απουσία μου. Κοιτάζω παντού,  εξονυχιστικά, πυρετικά, σε όλα τα δωμάτια. Δεν βρίσκομαι πουθενά. Σίγουρος ότι λείπω, ανακουφισμένος, ανάβω τσιγάρο, πίνω ένα σφηνάκι Vodka στα όρθια. Φεύγω ξανά, οριστικά, πλήρης βεβαιότητος για την αναχώρησή μου.

Διορθωμένο Παρασκευή πρωί.


Ο πίνακας "Large red Interior" είναι του Henri Matisse.

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

269) Τώρα που βαδίζω προς τη δύση του βίου μου, νοιώθω ικανοποιημένος, γιατί από το ευχητήριο ποιηματάκι που μου απαγγέλλουν, ευφρόσυνα, μέχρι σήμερα, οι επισκέπτες που με τιμούν την ημέρα των γενεθλίων μου, όλα έχουν εκπληρωθεί. Περισσότερο ο τελευταίος στίχος που λέει: «Και όλοι να λένε να ένας σοφός».


Ξαναφτιαγμένο Πέμπτη πρωί.



Ο πίνακας "The birthday" είναι του Marc Chagall

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

268) Ο μακρυμάλλης θείος μου Σαμσών είχε κι αυτός το ίδιο, γνωστό τέλος με τον βιβλικό ήρωα. Φυλακισμένος από τους εχθρούς του, τυφλός κι αλυσοδεμένος, βρέθηκε νεκρός κάτω από τα ερείπια του ναού, που ο ίδιος γκρέμισε, αποκτώντας ξανά τη δύναμή του. Η γνωριμία, και ο μετέπειτα δεσμός του με τη Δαλιδά, μια κομμώτρια από το Παγκράτι, στάθηκαν το μοιραίο γεγονός της ζωής του. Η ιστορία καμιά φορά επαναλαμβάνεται, αλλά όχι σαν φάρσα.

Διορθωμένο Τετάρτη μεσημέρι


Ο πίνακας "Samson and Delilah" είναι του Lucas Cranach the Elder

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

267) Ακούω ένα πουλάκι να με καλεί  από το δένδρο της αυλής μου. Δεν ξέρω πώς να του απαντήσω, γι’αυτό ανοίγω το παράθυρο και το χαιρετάω κουνώντας το χέρι μου.
Σταματάει το κάλεσμά του ικανοποιημένο. Κλείνω το παράθυρο, συνεχίζω να πίνω τον καφέ μου. Ανάβω άλλο ένα τσιγάρο.

Ο πίνακας "Small Bird on a Branch of Kaidozakura" είναι του Hiroshige

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

266) Γνωρίζοντας ποιους έχω να αντιμετωπίσω, πηγαίνω προετοιμασμένος. Επιμελούμαι το σκοτεινό μου σχέδιο, θεωρητικός, σφυροκόπος ανελέητος. Οι φλόγες στο στόμα μου, τα αγκάθια στο σώμα, η διχαλωτή γλώσσα, τα γιαταγάνια νύχια μου,  ανήκουν στις χρυσές εφεδρείες. Αν δεν τους πείσω, τουλάχιστον θα τους φοβίσω.


Διορθωμένο, ξανά, Κυριακή απόγευμα.


Ο πίνακας "Голова" είναι του  казимир малевич

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

  Επισημαίνω το κείμενο που έγραψα στον υπολογιστή, πατώντας το εικονίδιο «Επιλογή όλων». Κλικάρω  το εικονίδιο «Αυτόματη διόρθωση», και από τις «Επιλογές»  στη στήλη «Εργαλεία», επιλέγω έναν από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, που είναι αποθηκευμένοι στο πρόγραμμα. Το κείμενο αλλάζει, υφοκαλλίζει, οι γλωσσικές αδυναμίες διορθώνονται, οι  ατέλειες της μορφής βελτιώνονται, η τεχνική μαστορεύεται, αφηγηματικές αρετές αναδεικνύονται, το τελικό κείμενο ευμορφείται. Έτσι έχουμε ένα αφηγηματικά άρτιο αποτέλεσμα, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τις ενθουσιώδεις κριτικές και την ευμενή αποδοχή του έργου μας από το κοινό.

Από το βιβλίο «Τα απόκρυφα» 
Γιάννης Παλάμης 
Εκδόσεις «Σταχτοδοχείο»



Ο πίνακας "The novel reader" είναι του  Vincent van Gogh.

Διορθωμένο λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

265) Κατάφερα να κλέψω τη Δωροθέα κάνοντάς της καντάδα, σχεδόν κάθε βράδυ, κάτω από το σπίτι της. Πλήρωνα έναν κιθαριστή, ο οποίος ήταν ανεκτός τραγουδιστής, και της τραγουδούσαμε τραγούδια της αγάπης. Ο αδελφός της  μας πετούσε νερό, από ένα κουβά που είχε έτοιμο στο μπαλκόνι, μερικές φορές γλάστρες με λουλούδια. Η Δωροθέα μας έβλεπε, ελαφρά κρυμμένη, πίσω από την μισοτραβηγμένη κουρτίνα του παραθύρου της.

Ώσπου ένα βράδυ, όταν έλειπε ο αδελφός της, οι γονείς της είχαν κοιμηθεί, έστησα  τη σκάλα στον τοίχο, ανέβηκα και τη βοήθησα να κατέβει. Κρατώντας τη Δωροθέα στο ένα χέρι, τη σκάλα στο άλλο, χαθήκαμε στο στενό, όπου μας περίμενε ένα ταξί με αναμμένη μηχανή και φύγαμε. 

Ο πίνακας "St.Dorothea" είναι του Lucas Cranach the Elder

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

264) Όταν έρχονται να με δουν διατηρώ την ψυχραιμία μου. Κρύβομαι πίσω από τα παπούτσια μου, μέχρι να απογοητευτούν και να φύγουν.



Ο πίνακας "A pair of Shoes" είναι το Vincent van Gogh

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

263) Με χτύπησε με το μπαστούνι της τη στιγμή που έμπαινα στον κήπο, πηδώντας το σιδερόφραχτο φράχτη, λες και περίμενε την επίσκεψή μου. Δέχτηκα την μπαστουνιά στην πλάτη, αλλά κατάφερα να αποφύγω τη δεύτερη, με μια επιδέξια κίνηση. Έτρεξα προς το σπίτι, γιατί η γιαγιά είχε αφήσει την πόρτα μισάνοιχτη. Με ακολούθησε τρέχοντας, αλλά όταν την πρόδωσαν τα πόδια της, έλυσε τον Κυριάκο, ο οποίος όρμηξε εναντίον μου, γαβγίζοντας σπαραχτικά, τρέμοντας από πάθος να με κατασπαράξει. Από μέσα ακούγονταν οι απελπισμένες φωνές του παππού, που με καλούσε να τον ελευθερώσω. Κατάφερα να φτάσω στην πόρτα και να την κλείσω στα μούτρα του εξαγριωμένου Κυριάκου, την στιγμή που αφαιρούσε ένα κομμάτι από το παντελόνι μου, και λίγα ψίχουλα κρέατος από το δέρμα μου. Έφτασα στο υπνοδωμάτιο που ήταν δεμένος ο παππούς μου, τον έλυσα, κι έτρεξα στο σαλόνι να  πάρω τηλέφωνο την αστυνομία, ενώ το μπαστούνι είχε αντικατασταθεί με τσεκούρι, με το οποίο  η γιαγιά  κατέστρεφε την πόρτα που ήταν κλεισμένος ο παππούς, και τώρα έκανε την εμφάνισή του πάλι απειλητικό μπροστά μου, αλλάζοντας στόχο . Επέστρεψα στο δωμάτιο, αποφεύγοντας με μια αυτοσχέδια χορευτική κίνηση στου κορμιού την έξαλλη γιαγιά, αφού, ευτυχώς, είχα προλάβει να δώσω στην αστυνομία τη διεύθυνση του σπιτιού. Κλειδωθήκαμε, με τον παππού να παραληρεί, στο υπνοδωμάτιο, μέχρι να φτάσει η αστυνομία, να αφοπλίσει την γιαγιά, να δώσει οριστικό τέλος στον ενεξέλεγκτο Κυριάκο, και να μας απελευθερώσει από την μαινόμενη γιαγιά μου.




Ο πίνακας "Portrait of my Grandfather" είναι του Ion Tuculescu

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

262) Όσο σκέφτομαι, σκοντάφτω.



Ο πίνακας "Ο σκεπτόμενος" είναι του Γιάννη Τσαρούχη.

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

261) Μήπως πέρασε από δω ο Ζορρό; με ρώτησε ο επικεφαλής του αποσπάσματος. Στεκόμουν έξω από το κατάστημα νεωτερισμών «Mara». Η Μάρα,-όχι αυτή των νεωτερισμών- με είχε στήσει στο ραντεβού και ήμουν έτοιμος να ανάψω  δεύτερο τσιγάρο, να βλαστημήσω για τέταρτη φορά με τα νεύρα στη τσίτα.
-Όχι, δεν είδα κανένα, απάντησα ευγενικά, αν και τον είχα δει καβάλα στο άλογό του  να στρίβει στην οδό Κλαζομενών.
Οι άντρες του αποσπάσματος έμειναν για λίγο αναποφάσιστοι, μετά άρχισαν να καλπάζουν προς την κατεύθυνση από την οποία είχαν έρθει . Ο ήχος από τα ποδοβολητό των αλόγων χάθηκε, όταν η πρώτη σταγόνα της βροχής έπεσε στο νύχι του παράμεσου μου, κι η επιγραφή του καταστήματος άρχισε να ανάβει σιγά σιγά, υπακούοντας στο φως που λιγόστευε, σβήνοντας το κομμάτι ουρανού που μου αναλογούσε.

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

260) Όταν ο ιδιοκτήτης της εταιρείας στην οποία δουλεύω μου πρότεινε να γίνω οδηγός του, δέχτηκα με μεγάλη χαρά. Μου παραχώρησε το σπιτάκι που ήταν χτισμένο  στην αυλή της βίλας του στην Κηφισιά. Διαζευγμένος καθώς ήμουν, η πρότασή του με απάλλασσε από το έξοδο του ενοικίου. Τώρα ήταν ευκαιρία ο γιος του να ερωτευτεί την κόρη μου, που με  επισκεπτόταν συχνά, και ποιος ξέρει να παντρευτούν αργότερα.
Το όνειρό μου είχε γίνει πραγματικότητα. Τόσα χρόνια στα θρανία, σπουδές, διπλώματα, δεν πήγαν χαμένα.

Διορθωμένο Σάββατο πρωί.


Ο πίνακας "The house of Guardaboschi" είναι του Gustav Klimt

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

259) Γράφοντας χάνω την ισορροπία μου, αλλά δεν πέφτω ποτέ.



Ο πίνακας :Writting" είναι του Zhang Xiaogang

"Οι κόρες του Ηφαιστείου" του ΧΡΗΣΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Γράφοντας για έναν συγγραφέα που είχες στηρίξει πολλές προσδοκίες στη συγγραφική του αρτιότητα, αναφέρομαι κυρίως στο βιβλίο του  « Κάτι θα γίνει θα δεις»,  και αναμένοντας  με ανυπομονησία την καινούργια αφηγηματική του πρόταση, μετά το εύτακτο "Το καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα", η απογοήτευση που δοκιμάζεις  από  την ανάγνωση του καινούργιου του βιβλίου, σε οδηγεί σε μια αποτίμηση, που είναι περισσότερο συναισθηματική παρά αντικειμενική. Αντιδράς με το συναίσθημα κι όχι τη  λογική και την αυτοσυγκράτηση. Γι’αυτό τα λόγια που ακολουθούν,  όσο σκληρά κι αν φαίνονται, είναι η οργή που με οδηγεί  να τα γράψω , απεριφράστως και άνευ επιφυλάξεων, αφαιρώντας  από το κείμενό μου  τον πειθαρχημένο, τεκμηριωμένο λόγο  που θα αποδεικνύει με επιχειρήματα την αξιολογική μου κρίση. Τα παραδείγματα πολλά από το βιβλίο, που θα συνηγορούσαν στην απόφασή μου, αλλά όχι απαραίτητα να κατατεθούν τώρα εδώ,  για την υποστήριξη  της έγγραφης σκέψης μου. 

Το παράδοξο μ’αυτά τα διηγήματα είναι ότι το περιτύλιγμα, η μορφή τους ας την ονομάσουμε, η οποία ως συνολικό προϊόν, δείχνει ελκυστική και πρωτότυπη, βασισμένη στη δοκιμασμένη συνταγή του μαγικού, ονειρικού, ποιητικού, και παράδοξου αφηγηματικού λόγου. Η διήγηση όμως αυτοπαγιδεύεται από μια σειρά αυθαίρετες λεκτικές ακροβασίες, αδιέξοδα τεχνάσματα, αδέξια ευφυολογήματα ποιμενικού κύρους, φραστικές κενολογίες, που αφθονούν στην διαδικτυακή ζωή, εγκεφαλικές , άνευρες νοηματικές  υπερβολές, νοθευμένες εκπλήξεις του μυαλού, οι οποίες όχι μόνο υπονομεύουν το αφηγηματικό υλικό, αλλά καθυστερούν την κειμενική άρθρωση, το καθιστούν  άνευρο και αποτρεπτικό για την εξέλιξη της ιστορίας.  Έχω την εντύπωση ότι ο συγγραφέας αντιλαμβάνεται την αδυναμία του  να υποστηρίξει ένα ανεπιτυχές  σχέδιο,  που πάσχει από πληθωρισμό εκφραστικής  μακαριότητας, αλλά η ανάγκη του ως δημιουργού, που δεν έχει την ωριμότητα να εγκαταλείψει μια διήγηση που οδηγεί σε αδιέξοδο, μεταφέρει ως υποστηρικτικά υποστυλώματα σ’ένα σαθρές οικοδόμημα,  επιλέγοντας ως κεντρική αφηγηματική τεχνική, φιλοσοφικές κοινοτοπίες, (αδιάφορες όσον αφορά την αφήγηση) , εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες, ανέμπνευστες και αχρείαστες ατάκες, υιοθετώντας έναν γλωσσικό λαϊκισμό, κατασκευάζοντας ένα μικρονοϊκό αφήγημα, που η σύγχυση και η άκαιρη διαχείρισή του, ενώ μπορεί να εντυπωσιάζει τον αναγνώστη, δείχνοντας μια επιφανειακή εμπειρία γραφής, η ουσία του, ο πυρήνας του είναι μια εύγευστη, μασκαρεμένη βραδύτητα έμπνευσης, όπου κυριαρχεί  η προχειρότητα, η ευκολία και η επιτήδευση, ώστε ο συγγραφέας μας « ως πρεσβευτής μιας ανερυθρίαστης κοινοτοπίας» δεν κάνει τίποτα περισσότερο από τη διαχείριση μιας προσπάθειας, που μένει ατελής, λόγω των ελαττωματικών υλικών που επέλεξε.

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

257) Τις τελευταίες μέρες σκεφτόμουν να γράψω ένα διήγημα για έναν ιδιοφυή συγγραφέα, που σκέφτεται να γράψει ένα διήγημα για έναν ιδιοφυή συγγραφέα, αλλά όσοι το διάβαζαν θα καταλάβαιναν ότι πρόκειται για ένα αυτοαναφορικό, αυτοβιογραφικό αφήγημα, και θα άρχιζαν τις γνωστές μεμψιμοιρίες,  για νοηματικές υπερβολές, διανοητική υπεροψία, εκφραστική εκζήτηση, ναρκισσευόμενη συμπεριφορά, αφηγηματική αυθάδεια, επιτηδευμένη επινόηση, και άλλα πολλά, τα οποία, ως οπαδός προφάσεων, με ανάγκασαν να εγκαταλείψω την προσπάθεια.


Ο πίνακας "Portrait of a Man Writing in His Study"είναι του Gustave Caillebotte 

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

256) Έχω έτοιμη την απολογία μου για την ημέρα της Κρίσης



Ο πίνακας "The last Judgment"( Detail) 1560-1562 είναι του Jacopo Tintoretto

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

255) )   Όταν αποφασίζω να διεισδύσω στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, ντύνομαι με την κατάλληλη, προστατευτική ενδυμασία, παίρνω το φανό θυέλλης και κατεβαίνω.

Διορθωμένο Κυριακή πρωί



Ο πίνακας "Untitled Intaglio" είναι του  Pierre Soulages.

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

254) Κάποια ελαττωματικά βράδια το σώμα μου εκτείνεται πέραν των καθορισμένων ορίων του.


Η φωτογραφία "Anxious Corridor" είναι του Kansuke Yamamoto

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

253) Αυτό που τους ενοχλεί και το απολαμβάνω είναι η σκόνη που αφήνω πίσω μου.


Ο πίνακας "The dustman(Lovers) είναι του Stanley Spencer

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

252 ) Όταν θέλω να απολαύσω τη βόλτα ή τον καφέ μου ήσυχα, δίχως φόβο να γίνω αντιληπτός, σε τυχαίες και απρόβλεπτες συναντήσεις με γνωστούς ή φίλους, φοράω τη μάσκα μου και βγαίνω. 


Ο πίνακας "The mask with the little flag" είναι του Paul Klee.

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

251) Αγαπημένε μου φίλε
Σ’ευχαριστώ για το μολύβι Palomino Blackwing που μου δώρισες. Έκατσα να γράψω εκείνη την ιστορία που είχα υποσχεθεί να σου αφιερώσω. Δυστυχώς δεν κατάφερα να την τελειώσω. Ζωγράφισα όμως με το μολύβι σου, τις πατάτες τηγανιτές που φάγαμε στα γενέθλια της Έρικα, τους φακούς επαφής του Χανς, και το μήλο που σου έδωσε να δαγκώσεις η Εύα, κι εσύ το απέφυγες, δασκαλεμένος από την ιστορία κόσμου. Κάτι είναι κι αυτό, δεν συμφωνείς; Θα σου τα στείλω με courier, ελπίζω την Τετάρτη.


Ο πίνακας "The letter" είναι του Patrick Caulfield 

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

250) Ψεύδομαι λέγοντας ότι δεν με ενδιαφέρει ο τρόπος της εκτέλεσής μου. Ο απαγχονισμός, αν αποφασιστεί, μου είναι αποκρουστικός, Η αστάθεια μού προκαλεί αποστροφή.

Ιωάννης Παπαμέτρου
"Ημερολόγια 1888-1891"
Τόμος Β
σ. 135



Ο πίνακας "Untitled" είναι του Emilio Scanavino

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

249) Άρπαξε από το συρτάρι το μαχαίρι και κάρφωσε το ρυζόγαλο στην καρδιά. Επανέλαβε την πράξη της με μεγαλύτερη βία, τέσσερις-πέντε φορές. Το σώμα της  γέμισε γευστικά στίγματα. Σκούπισε το λευκό αίμα από το πρόσωπο και τα χέρια της, και βύθισε το κουτάλι στο διαλυμένο ρυζόγαλο. Το έφαγε με μικρές απολαυστικές κουταλιές, εκεί στον τόπο της συντριβής και απελπισίας.



Το έργο είναι του Γιάννη Κουνέλη